Alexandertechniek
Frederick Matthias Alexander (1869-1955), kwam vanuit een heel andere
achtergrond dan Feldenkrais, en toch hebben beide methodes veel raakpunten.
Alexander was namelijk een Shakespeare-acteur, die een chronische keelontsteking
had ontwikkeld. Vastbesloten om z'n stem weer helemaal te kunnen gebruiken,
begon hij zorgvldig op zichzelf te letten terwijl hij sprak, en kwam zo
tot de vaststelling dat een verkeerde spierspanning z'n chronische keelontstekingen
veroorzaakte. Hij zocht én vond een manier om dit op te lossen,
en kwam zo tot een heel bijzondere vaststelling: als nekspanning
wordtgereduceerd, drukt het hoofd niet langer de ruggengraat in elkaar
- de ruggengraat heeft dan eindelijk de vrijheid om te strekken; en dat
beinvloedt op zijn beurt weer het totale welzijnsgevoel van de mens.
Alexander begon met anders over zichzelf te denken, telkens hij een
handeling begon. Op die manier, en in interactie met anderen, ontwikkelde
hij een hands-on leermethode die alle lichaamsprocessen aanmoedigt om efficiënter
te werken - als een geïntegreerd, dynamisch geheel.
De Alexandertechniek is dus -net als bij Feldenkrais- een intelligente
manier om lichaamsproblemen op te lossen.
Veel mensen weten niet goed waar hun eigen rugpijn vandaan komt, hun
gespannenheid of hun gebrek aan coördinatie. Ze zien problemen in
gewrichten of spieren als iets structureels, en dus onveranderbaar. "Ik
heb altijd al als een eend rondgewandeld, het is erfelijk, mijn vader
deed het ook", zeggen ze, maar als ze de Alexandertechniek leren zijn ze
verbaasd hoe groot en blijvend de verandering kan zijn die ze zelf teweeg
kunnen brengen - hoe dynamisch en veranderlijk het lichaam in werkelijkheid
is. En dat maakt hen niet alleen fysiek, maar ook mentaal een pak gelukkiger
natuurlijk.
We maken allemaal van die onbewuste bewegingen. Zonder het ons te realiseren,
zetten we ons lichaam daarmee meer onder druk dan nodig. We gebruiken meer
kracht dan nodig op een pot koffie op te nemen. We zakken door als we zitten,
en staan er niet bij stil dat die houding ook onze staande houding beinvloedt.
We schrijven lichaamsproblemen toe aan activiteiten - carpal tunnel
syndrome aan computerwerk, een tenniselleboog aan tennis. Maar
het is de manier waarop we die activiteit doen die het probleem veroorzaakt,
niet de activiteit zelf. Alexandertechniek helpt je uit te vissen wat precies
jouw manier van bewegen maakt: een slechte rug, nek of schouderpijn, beperkt
ademhalen, voortdurende vermoeidheid of onduidelijke beperkingen wanneer
je een sport beoefent.
Je hele beweginpspatroon wordt geanalyseerd, niet alleen het symptoom,
en zo wordt ontdekt wat er zo characteristiek is aan je manier van zitten,
staan, en lopen - op welk punt je vrijer kan leren bewegen. Dat gebeurt
onder begeleiding, verbaal, en met aanrakingen.
Het basisidee van Alexandertechniek is dat als de nekspieren geen overwerk
doen, het hoofd (het zwaarste punt van het lichaam) licht bovenop de ruggengraat
balanceert. De relatie tussen hoofd en ruggengraat is bijzonder belangrijk.
Hoe we met die relatie omspringen heeft gevolgen in de rest van ons lichaam.
Ons neuromusculairesysteem is ontworpen rekening houdend met de zwaartekracht.
Een kleine balansbeweging met ons hoofd veroorzaakt elders in ons lichaam
een anti-zwaartekracht-antwoord - we zijn gemaakt om te strekken, niet
om in elkaar gezakt rond te slenteren of onbeweeglijk te blijven zitten.
We kunnen leren ons bewust te worden van dit systeem en het gaan gebruiken
- in de auto, aan de computer, tijdens het sporten. jonge kinderen hebben
die natuurlijke, uitgebalanceerde houding. Kijk naar een kind dat speelt:
een gestrekte ruggengraat, vrije gewrichten en een relatief groot hoofd
dat makkelijk balanceert op een kleine nek. Een gezond kind speelt met
een koninklijke houding; en eens zijn we allemaal zo geweest (tenzij er
geboortegebreken waren). in de loop der jaren zijn we dat gemak en die
spontaniteit verloren.
De Alexandertechniek wil die originele kind-houding terugvinden; eigenlijk
leer je gewoon iets dat je altijd al wist. |
Alexandertechniek
Frederick Matthias Alexander (1869-1955) provient d'un tout autre
milieu que Feldenkrais et pourtant leurs méthodes possèdent
de nombreux points communs. Alexander était un acteur Shakespearien
souffrant de trachéites chroniques ce qui était handicapant
dans sa profession ...
Sa décision de surmonter cette maladie lui fit prendre consciences
des facteurs influençant sa voix entre autre que des tensions dans
la nuque induisait des crises.
Il chercha et trouva un moyen pour réduire ces tensions et alors
fit une découverte pour lui fortuite : Si les tensions dans la nuque
sont réduire les articulations cervicales sont libres, la colonne
vertébrale entière est déchargée de la tension
ce qui a des répercussions sur tout le corps et les sensations de
bien être.
Avec d'autres comparses Alexander décida d'étudier chaque
modification qu'un traitement induisait. Ils élaborèrent
ainsi une approche intégrée des processus corporels et des
facultés d'apprentissage.
La technique Alexander est donc comme celle de Feldenkrais une manière
intelligente de résoudre des problèmes fonctionnels.
La plupart d'entre nous est bien incapable de déterminer l'origine
de leur maux de tête ou de dos, leur tensions ou leur manque de coordination.
Ces problèmes sont perçus comme structurels et donc immuables
"j'ai toujours marché comme un canard, mon père aussi
d'ailleurs, je pense que ce doit être génétique".
C'est là que la technique Alexander peut amener un changement durable
car le corps est plastique et auto adaptant. Ces modification non
seulement soulagent les personnes mais les revalorisent.
Nous effectuons des mouvements de façon non consciente.
Sans s'en rendre compte nous mettons ainsi notre organisme plus sous pression
que strictement nécessaire ex
nous tirons à nous une tasse de café, nous nous enfonçons
dans un fauteuil,.. pour bondir en nous en extrayant, même notre
position debout est une tension. Nous mettons tous nos problèmes
musculaire sur le dos de labeurs mais ce sont plus les modes opératoires
que nous choisissons qui sont en cause.
La technique Alexander permet justement de diagnostiquer ce qui occasionne
des crampes dans les doigts après un travail à l'ordinateur,
des douleurs de dos, de nuque, une respiration courte lors d'efforts ou
d'autres limitations.
Tous les mouvements sont impliqués et analysés ce qui
permet de déceler ce qui particulier à votre manière
de mouvoir votre corps et de détecter les mouvements qui sont entravés.
Ceci se passe sous guidance tant verbale que physique.
L'idée maîtresse de la technique Alexander est l'équilibre
cervico-occipital. Si la tête (la partie de notre corps la
plus lourde) peut jouer un rôle de balancier les tensions sont relâchées
sur les vertebres cervicales et par voie de conséquence sur l'ensemble
de la colonne. Tout le système neuromusculaire est construit
sur une équilibration des tonus tenant compte de la force de gravité.
Les mécanismes sont tous interdépendant et permettent par
le jeux des forces nos diverses stations verticales et non un écroulement
sous l'effet de notre poids. Par contre le système nerveux
permet lui de contrôler les tonus et il est donc possible d'apprendre
des successions de mouvements qui n'induisent pas de tensions superflues.
Généralement les enfants sont les maîtres dans
les attitudes fluides. Ce n'est qu'en grandissant que ces attitudes "royales"
se perdent mais la technique Alexander permet de retrouver cet équilibre,
cette grâce dans le mouvement, ce qui en fait n'est que l'usage correct
du corps, ce que l'enfant que chacun a été maîtrisait.
|