Les grands maitres et leur pratique équestre ....

HORSEMANSHIP

Tai Chi, of de Feldenkraismethode, of Alexandertechniek

Voor wie naast het effectieve rijden ook op andere manieren aan z’n fysiek wil werken, wordt Tai Chi, of de Feldenkraismethode, of Alexandertechniek aangeraden.
Elke bewegingsleer gaat van andere dingen uit, maar er zijn enorm veel raakvlakken onderling. Allemaal zijn ze enorm geconcentreerd op de beweging zelf, en helpen mensen hun beweging, houding en ademhaling te verbeteren - en dat is toch een constante bekommernis als we bovenop ons paard zitten. Omdat er nogal wat verwarring bestaat, zetten we hieronder even deze drie soorten bewegingsleer op een rijtje.
Tai Chi la méthode des méridiens ou la Technique Alexander
 

Toutes ces techniques procèdent des mêmes principes sous-jaccents même si les techniques  mises en oeuvre différent. 

Voyons cela d'un peu plus près en commençant par le Tai Chi 

Tai Chi
Tai Chi Chuan is afgeleid van het Taoisme - een levenshouding die zich baseert op gemoedsrust en zelfbeheersing. De eerste Taoisten trokken zich daarvoor in de bergen terug als kluizenaars, maar het bleek toch praktischer om zichzelf ook te kunnen verdedigen, tegen onverlaten en wilde dieren; en om een goede gezondheid te behouden in hun barrelevensomstandigheden. En dus werkten ze (honderden jaren vóór Christus) een eigen “krijgskunst” uit.
Tai Chi is gebaseerd op de verhouding tussen Yin en Yang: het universum (de Tao) en alles erin heeft een Yin of een Yang- aspect. De verschillende verhoudingen tussen Yin en Yang maakt dat alles verschillend is. Oude Yin en Oude Yang staan voor alles wat anorganisch is, en niet kan veranderen. Jonge Yin en Jonge Yang staan voor alles wat organisch is, en hun onderlinge verhouding doet Hemel, Aarde, Licht, Lucht, Water, Vuur, Bergen, en Zeeën & Rivieren ontstaan. Alles bestaat uit Yin en Yang: Yin is de kapitalist, Yang de arbeider. Yin is leven, Yang is dood, Yin is noordpool, Yang is zuidpool, Yin is vrouwelijk, Yang is mannelijk enzovoort. Hoewel Yin en Yang tegengesteld zijn, zijn ze toch één. In harmonische omstandigheden werken ze samen, zoniet willen ze elkaar vernietigen. Yin en Yang reageren dus op elkaar: als hun reactie ten einde loopt, keren ze automatisch terug in tegengestelde richting en beginnen weer helemaal opnieuw - vandaar bijvoorbeeld de seizoenen, of de kringloop van zaad tot bloem.

Dat principe vind je dus ook terug in de Tai Chi-bewegingen: het openen en weer sluiten van armen en benen, de opeenvolging van stappen, de ononderbrokenheid van de gebaren, de zachtheid in alle houdingen.
De traagheid van de oefeningen en het vermijden van het gebruik van grote kracht zijn heel belangrijk in Tai Chi: het maakt de bewegingen zachter, en het lichaam relaxter, en daarmee ook ons zenuwstelsel, waarmee we onze emoties controleren.
Het zelfverdedigingsaspect beheerst twee krachten: het wijkende (Yin), en het onbuigzame (Yang). Door te wijken maken we gebruik van de kracht van de tegenstander, die daarmee zichzelf doet vallen, bijvoorbeeld. Maar het leert ons ook lichtrijden door gebruik te maken van de opwaartse beweging van de paardenrug onder ons. Het onbuigzame gebruiken we voor de tegenaanval - in centered riding zie je hiermee waar de oefening van de “unbendable arm” vandaan komt (wie op die manier in het zadel zit, kan gewoon niet uit het zadel getrokken worden door z’n paard).
 Van wijken naar onbuigzaam verloopt in een cirkel - de cirkel is dan ook het belangrijkste patroon in Tai Chi. We hoeven niet zoveel kracht te gebruiken, en dus houden we alles langer vol. en zelfs al hebben we niet zoveel kracht, door onze bewegingen te doseren zijn we efficiënter dan iemand die alleen op z’n kracht vertrouwt.
Tai Chi lijkt wel op een trage, klassieke dans, met gracieuze bewegingen en alerte acties. Het drilt evenwicht in spieren (Tai Chi-beoefenaars hebben heel sterke buikspieren) en gewrichten en leert de ademhaling regelen - Tai Chi studenten leren eerst en vooral weer met hun diafragma te ademen, zoals kinderen doen. De bewegingen brengen iemand ook in een mentaal rustige, geconcentreerde  staat: je leert je “concentreren op de gedachte, en niet op kracht”.

Le Tai Chi Chuan dérive du Taoïsme et est une philosophie qui préconise la paix de l'esprit et le contrôle de soi.  Les premiers Taoïstes étaient des ermites lettrés vivant retirés dans les montagnes où ils développèrent un art guerrier afin de survivre dans l'environnement inhospitalier qu'étaient les montagnes chinoises d'il y a trois mille ans. 

La philosophie taoïste s'articule autour de deux principes antagonistes le Yin et le Yang dont les interactions engendre le monde tel que nous l'appréhendons.  Central aussi le concept de continuum de mouvement et d'interaction cycliques dans le Taoïsme qui ne connaît pas la linéarité mais les boucles d'interréactivités.  ainsi les cycles des saisons, les cycles de générations la vie et la mort la naissance sont elles des étapes dans les interactions sans fins entre le Ying et Le Yang.  Les mouvements mêmes obéissent à cette dualité et cette cyclicité.  Les bras ne peuvent être ouverts que s'ils étaient plus fermés, l'équilibre de la démarche qui est une chute sans cesse rattrapée, l'harmonie d'un visage qui est un succession de grimaces, la continuité et la douceur des changements d'expression...

La lenteur avec laquelle un exercice est accomplit et l'absence de force physique nécessaire pour l'accomplir est fondamental en Tai Chi cela rend l'exercice harmonieux, équilibré et par voie de conséquence rend à notre corps et à notre esprit cet équilibre et cette harmonie grâce auxquels nous pouvons contrôler nos émotions.

Pour se défendre aussi les deux principes se conjuguent : l'évitement du Yin, la résistance du Yang.

Le Yin utilisera la force de la force de l'adversaire pour le faire chuter, par exemple, mais il nous enseigne aussi la monte légère en utilisant les mouvements du cheval sous nous. 

L'inflexibilité du Yang vient à propos pour organiser une résistance - vous voyez mieux d'où provient l'exercice de Centered Riding "unbendable arm" ?-  Un cavalier utilisant ses principes ne peut être éjecté hors de sa selle.

Tai Chi ressemble peut être à une danse classique avec des mouvements harmonieux.  Il requiert et procure une maîtrise de soi, un contrôle de la respiration et un développement de muscles abdominaux

Les adeptes du Tai Chi apprennent à respirer en utilisant leur poumons jusqu'au diaphragme, et la coordination de leur mouvements amènent dans un état de concentration sereine.  Le Taoïste se concentre sur des pensées pas sur la force.



Feldenkrais-methode


Ook de Feldenkrais-methode is een bewegingsmethode. Het gebruikt het geconcentreerde zelfbewuste bewegen als middel om ons natuurlijk leervermogen te verbeteren.
Dr. Feldenkrais is geboren in Rusalnd en emigreerde naar Israel. Hij was eigenlijk een mechanica- electro-ingenieur en doctoreerde aan de Sorbonne in fysica. De eerste jaren daarna werkte hij in de vroege nucleaire research.
Al heel vroeg washij geinteresseerd in de gevechtskunst. Hij studeerde bij prof. Kano, de "uitvinder" van het hedendaagse judo, en was een van de eerste Europeanen die een zwarte gordel behaalden.
Hij kreeg zelf fysieke problemen, en z'n leven is een zoektocht geweest naar manieren om  menselijk bewegen en functioneren te verbeteren. Fysica, neurologie, gevechtskunsten, cybernetica, lichaamsmechanica en psychologie resulteerden in een  "synthese van wetenschap en esthetiek", zoals hij het zelf noemde. Hij wilde een methode vinden waarmee hij zowel algemeen-menselijke noden als individuele problemen kan aanpakken, en wel door de slapende, grotendeels ongebruikte leercapaciteit van de hersenen te activeren.
Als je zit terwijl je dit leest, ben je je dan bewust van je zitten? Misschien voel je je rug tegen de achterkant van de stoel, of je voeten op de grond, of je zitknobbels op de zitting van de stoel. Maar - weet je wat de achterkant van je nek aan het doen is? Wat is je borstkas aan het doen? Kan je je scheenbeen voelen? 

Die Feldenkrais-methode


La méthode Feldenkrais- est elle aussi une méthode basée sur les mouvements.  Elle se base sur une mobilisation consciente de nos gestes et attitudes pour améliorer nos facultés cognitives. 
Feldenkrais est né en Russie et a ensuite émigré en Israël où il fut ingénieur électromécanicien diplômé de la Sorbone en Physique.  Ces premières recherches furent dans le domaine nucléaire.  Très vite il s'est intéressé aux arts martiaux.  il étudia auprès du professeur Kano instigateur du judo actuel et fut un des premiers européens a décrocher une ceinture noire.

Comme il souffrait de problèmes physiques sa vie entière fut une quête et une lutte pour surmonter ses handicaps.

Il réalisa une fusion entre diverses disciplines telles Physique, Mécanique, Cybernétique; Biométrie, Psychologie en ce qu'il appela "une synthèse éthique scientifique".  Il souhaitait développer une méthode qui réponde aussi bien aux besoins généraux  qu'à des problèmes spécifiques en faisant appel aux capacités  cérébrales latentes.  par exemple lorsque vous êtes assis êtes vous conscient des tensions musculaires induites par votre position assise. De la tension dans votre nuque, de la modification des mouvements du diaphragme dans la cage thoracique? de la position de vos ischions ?
 
 
 
 
 


En wat antwoord je dan? Het antwoord is meestal "het doet dit" ofwel "ik heb geen idee wat het doet". We hebben maar heel weinig aandacht voor sommige van onze eigen "onderdelen" - en andere onderdelen zijn dan weer de enige waar we op letten. Feit is dat we wel als geheel bezig zijn met alles wat we doen, maar dat we ons maar bewust zijn van wat een paar delen van onszelf - meestal dan nog dezelfde delen. Als we nu van onszelf een meer compleet beeld produceren, en een meer evenwichtige verdeling maken van onze aandacht over ons gehele lichaam, ons bewust worden van de inspanning die elk onderdeel apart doet, dan is er een verbetering van beweging én van ons denken daarbij.
Laat ons eens van dichterbij bekijken wat dat zou kunnen betekenen. Let goed op je voeten, waar ze zijn nu je neerzit. Sta nu langzaam recht, zonder de plaats van je voeten te veranderen. Het zou kunnen dat je het moeilijker of zelfs onmogelijk vindt om op te staan zonder je voetenvan plaats te veranderen.  Ga terug zitten. Beweeg je voeten een beetje meer naar elkaar toe en sta recht. Ga terug zitten. Verplaats nu je voeten terug naar waar je begon, beweeg ze een beetje van elkaar weg en sta recht. Ga terug zitten. Verplaats nu je voeten terug naar waar je begon, beweeg ze een beetje verder voor je uit en sta weer recht. Ga terug zitten. Verplaats nu je voeten terug naar waar je begon, beweeg ze een beetje dichter naar je toe en sta weer recht.
Je merkt wel hoe de verschillende plaatsing van je voeten beinvloedt hoe je recht kan gaan staan. Je kan de reeks eventueel nog eens doen, en letten op hoe je ademen verandert, je kaak, je nek, je evenwicht, de nodige inspanning.
Sta traag op terwijl je naar beneden kijkt. Sta traag op terwijl je naar boven kijkt. Terwijl je naar rechts kijkt. Naar links. Naar rechts beneden; links beneden; rechts boven; links boven. Voel je dat zelfs die kleine verschillen in houding het rechtstaan anders maken?
Je merkt vanzelf al de implicaties tijdens het rijden...
De basis van dit soort ontdekkingswerk zit 'm in het leren. Niet het soort leren dat gebaseerd is op zuivere informatieverwerking, maar leren dat kan leiden tot een verandering in onze acties, in hoe we denken en voelen. De introductie van nieuwe variaties wekt onze nieuwsgierigheid op en leert ons hoe we onszelf voortdurend aanpassen aan veranderende omstandigheden.
Et que répondez vous ? généralement la réponse est la suivante "cela fait drôle" ou "je ne sens rien".  Car nous n'accordons en réalité que très peu d'attention à la plupart des diverses parties de notre propre corps, toute notre attention étant concentrée sur nos organes sensoriels.  Il faut reconnaître que notre esprit se focalise souvent sur les tâches à accomplir, nous méconnaissons la dynamique et les parties de notre corps qui interviennent.  Il faudrait au contraire pourvoir répartir son attention sur tout son corps et prendre conscience de chacune de ses parties de ses sensations, de ses tensions et de ses efforts ce qui entraînera une améliorer de notre conscience de nos mouvements et de l'exécution de ceux-ci. 

Un exemple : Quelle est la sensation que vous avez de vos pieds alors que vous êtes assis?  Levez vous lentement sans modifier la position de vos pieds.  Certaines personnes trouveront la transition difficile sans effectuer un pas en avant.  Asseyez vous à nouveau. et ramenez vos pieds l'un près de l'autre.  Levez vous et asseyez vous...  Replacez vos pieds dans leur position d'origine au début de l'exercice. Levez vous et asseyez vous...

Vous remarquerez qu'un faible déplacement de vos pied modifie profondément votre capacité de mouvement et votre équilibre.  Recommencez la séquence et placez votre attention sur votre respiration, sur votre nuque, etc... vous constaterez également l'influence de la position de vos pied sur l'ensemble de votre corps et sur la coordination que chacune de ces modification d'équilibre implique.
Petites causes grands effets et cela est tout aussi valable en selle.
 

 Ce principe est aussi une des bases de nos processus d'apprentissage.  Pas la mémorisation d'informations mais l'apprentissage qui modifie nos actions, nos modes de perceptions et de réaction.  L'introduction de variations dans nos perceptions éveille notre curiosité et nous apprend comment nous nous adaptons constamment à des conditions changeantes.


Eerder dan het alleen maar aanleren van "de juiste manier" om iets te doen, en dan alleen te "corrigeren" en "vasthouden", gaan we op zoek naar meer keuzemogelijkheden, meer opties. Meer manieren om onszelf te gebruiken, zodat we effectiever kunnen zijn, bewuster weten waar we mee bezig zijn.
En hoewel beweging het eerste doel van ons zelfonderzoek is, is het interessant te zien hoe een verschuiving in onze bewegingspatronen tegelijk een verschuiving in onze denkpatronen teweeg brengt: hoe we denken, voelen en omgaan met anderen. 

Als we dus onze geconcentreerde aandacht kunnen leren gebruiken in omgevingen die veilig, makkelijk en overzichtelijk zijn (zoals op verschillende manieren gaan gaan rechtstaan vanuit je stoel), dan kunnen we dat vernieuwde bewustzijn overbrengen in steeds moeilijkere situaties - zoals lichtrijden te paard, bijvoorbeeld. Zo komen we vanzelf tegen hoe eventuele onbewuste gewoontes ons goeie functioneren in de weg kunnen zitten. Het individu wordt als het ware z'n eigen laboratorium.

Au lieu de focaliser sur l'apprentissage zéro défaut de la seule manière correcte et de nous crisper lors des inévitables corrections nécessaires, nous nous intéresserons à aborder un spectre d'options le plus large possible.  De cette manière nous pourrons dégager la réaction la plus adaptée, la plus effective et d'être conscient de nos réactions.
 

Bien que nous nous intéressions principalement à nos mouvements il est intéressant de noter que les modifications induites vont se répercuter sur d'autres facettes de nos modes de perceptions, de de pensée même jusque dans nos relations personnelles. 

Si donc nous pouvons concentrer notre attention dans des environnements connus et stables (notre fauteuil d'où l'on se lève)  ce mécanisme peut aussi se faire dans des environnements moins contrôlés tels la monte  Le meilleur laboratoire d'optimisation de notre comportement n'étant toujours que notre propre corps.
 

Er zijn twee soorten "lessen" in Feldenkrais: Il y a deux sortes de leçons dans la méthode Feldenkrais :

1/ Awareness Through Movement® lessen: een serie gestructureerde bewegingen  waar groepen mensen verbaal worden doorgeleid. Aandacht, perceptie en verbeelding zijn hier de sleutelwoorden. Het eerdere voorbeeld van zitten en staan is hier een voorbeeld van. Er zijn zo meer dan 1000 bewegingslessen met bewegingen die evolueren van eenvoudige basispatronen tot ingewikkelde houdingen. De bewegingen worden zittend of liggend uitgevoerd, op een individueel tempo. De kwaliteit van de beweging wordt bepaald door het comfort en het gemak waarmee de beweging kan worden uitgevoerd, en het ontwikkelen van de zelfzekerheid (inner authority) van de persoon die ze uitvoert.
1/ Les  Awareness Through Movement®
Les participants sont guidés par la voix du moniteur dans une série d'exercices.  l'attention, les perceptions et leur représentation sont les mots clefs.  La succession d'exercice de lever décrite précédemment est un exemple de cette méthode.  Un autre facteur important est le confort des participants dans une des positions et la facilité d'exécution du mouvement qui conditionnent en fait la prise de conscience  (inner authority) de la personne qui effectue l'exercice.
 
 
2/ Functional Integration® is een hands-on methode, specifiek aangepast aan de individuele behoefte. De praktijkinstructeur leidt z'n student -meestal met z'n handen- naar een meer gevarieerd gebruik van z'n eigen lichaam. Ook hier ligt of zit de student. Het gaat hier zeker niet over massage: de aanrakingen zijn niet ingrijpend, eerder informatief en interactief. 2/ Functional Integration® est un développement de la méthode adaptée à des besoins spécifiques d'une personne dans laquelle l'instructeur guide et positionne manuellement le corps du participant.  Il ne s'agit nullement de "massage" mais bien d'apprentissage interactif, et le participant est en position verticale ou assise.
De toepassingen van deze methode lopen heel ver uiteen: van pijncontrole over fysieke én mentale revalidatiebewegingen tot het verbeteren van de beweging bij professionele atleten, dansers, muzikanten, acteurs. Le domaine d'action est éminemment variable du contrôle de la douleur à la revaccination psychomotrice en passant par l'amélioration de performances sportives chez des athlètes, des danseurs, des musiciens.  etc
website : http://www.ariga.com/sandy/sandy
Therapeutic Horseback Riding and the Feldenkrais Method The Feldenkrais Method is a way to help people increase their physical, mental, and emotional self awareness, for improving both their own movement and their personal and interpersonal functioning.

Alexandertechniek


Frederick Matthias Alexander (1869-1955), kwam vanuit een heel andere achtergrond dan Feldenkrais, en toch hebben beide methodes veel raakpunten. Alexander was namelijk een Shakespeare-acteur, die een chronische keelontsteking had ontwikkeld. Vastbesloten om z'n stem weer helemaal te kunnen gebruiken, begon hij zorgvldig op zichzelf te letten terwijl hij sprak, en kwam zo tot de vaststelling dat een verkeerde spierspanning z'n chronische keelontstekingen veroorzaakte. Hij zocht én vond een manier om dit op te lossen, en kwam zo tot een heel bijzondere vaststelling:  als nekspanning wordtgereduceerd, drukt het hoofd niet langer de ruggengraat in elkaar - de ruggengraat heeft dan eindelijk de vrijheid om te strekken; en dat beinvloedt op zijn beurt weer het totale welzijnsgevoel van de mens.
Alexander begon met anders over zichzelf te denken, telkens hij een handeling begon. Op die manier, en in interactie met anderen, ontwikkelde  hij een hands-on leermethode die alle lichaamsprocessen aanmoedigt om efficiënter te werken - als een geïntegreerd, dynamisch geheel.
De Alexandertechniek is dus -net als bij Feldenkrais- een intelligente manier om lichaamsproblemen op te lossen. 

Veel mensen weten niet goed waar hun eigen rugpijn vandaan komt, hun gespannenheid of hun gebrek aan coördinatie. Ze zien problemen in gewrichten of spieren als iets structureels, en dus onveranderbaar. "Ik heb altijd al als een eend rondgewandeld, het  is erfelijk, mijn vader deed het ook", zeggen ze, maar als ze de Alexandertechniek leren zijn ze verbaasd hoe groot en blijvend de verandering kan zijn die ze zelf teweeg kunnen brengen - hoe dynamisch en veranderlijk het lichaam in werkelijkheid is. En dat maakt hen niet alleen fysiek, maar ook mentaal een pak gelukkiger natuurlijk.

We maken allemaal van die onbewuste bewegingen. Zonder het ons te realiseren, zetten we ons lichaam daarmee meer onder druk dan nodig. We gebruiken meer kracht dan nodig op een pot koffie op te nemen. We zakken door als we zitten, en staan er niet bij stil dat die houding ook onze staande houding beinvloedt. We schrijven lichaamsproblemen toe aan activiteiten -  carpal tunnel syndrome aan computerwerk, een tenniselleboog  aan tennis.  Maar het is de manier waarop we die activiteit doen die het probleem veroorzaakt, niet de activiteit zelf. Alexandertechniek helpt je uit te vissen wat precies jouw manier van bewegen maakt: een slechte rug, nek of schouderpijn, beperkt ademhalen, voortdurende vermoeidheid of onduidelijke beperkingen wanneer je een sport beoefent.
Je hele beweginpspatroon wordt geanalyseerd, niet alleen het symptoom, en zo wordt ontdekt wat er zo characteristiek is aan je manier van zitten, staan, en lopen - op welk punt je vrijer kan leren bewegen. Dat gebeurt onder begeleiding, verbaal, en met aanrakingen.
Het basisidee van Alexandertechniek is dat als de nekspieren geen overwerk doen, het hoofd (het zwaarste punt van het lichaam) licht bovenop de ruggengraat balanceert. De relatie tussen hoofd en ruggengraat is bijzonder belangrijk. Hoe we met die relatie omspringen heeft gevolgen in de rest van ons lichaam. Ons neuromusculairesysteem is ontworpen rekening houdend met de zwaartekracht. Een kleine balansbeweging met ons hoofd veroorzaakt elders in ons lichaam een anti-zwaartekracht-antwoord - we zijn gemaakt om te strekken, niet om in elkaar gezakt rond te slenteren of onbeweeglijk te blijven zitten. We kunnen leren ons bewust te worden van dit systeem en het gaan gebruiken - in de auto, aan de computer, tijdens het sporten. jonge kinderen hebben die natuurlijke, uitgebalanceerde houding. Kijk naar een kind dat speelt: een gestrekte ruggengraat, vrije gewrichten en een relatief groot hoofd dat makkelijk balanceert op een kleine nek. Een gezond kind speelt met een koninklijke houding; en eens zijn we allemaal zo geweest (tenzij er geboortegebreken waren). in de loop der jaren zijn we dat gemak en die spontaniteit verloren.
De Alexandertechniek wil die originele kind-houding terugvinden; eigenlijk leer je gewoon iets dat je altijd al wist.

Alexandertechniek


Frederick Matthias Alexander (1869-1955) provient d'un tout autre milieu que Feldenkrais et pourtant leurs méthodes possèdent de nombreux points communs.  Alexander était un acteur Shakespearien souffrant de trachéites chroniques ce qui était handicapant dans sa profession ...
Sa décision de surmonter cette maladie lui fit prendre consciences des facteurs influençant sa voix entre autre que des tensions dans la nuque induisait des crises.
Il chercha et trouva un moyen pour réduire ces tensions et alors fit une découverte pour lui fortuite : Si les tensions dans la nuque sont réduire les articulations cervicales sont libres, la colonne vertébrale entière est déchargée de la tension ce qui a des répercussions sur tout le corps et les sensations de bien être.
Avec d'autres comparses Alexander décida d'étudier chaque modification qu'un traitement induisait.  Ils élaborèrent ainsi une approche intégrée des processus corporels et des facultés d'apprentissage.
La technique Alexander est donc comme celle de Feldenkrais une manière intelligente de résoudre des problèmes fonctionnels.

La plupart d'entre nous est bien incapable de déterminer l'origine de leur maux de tête ou de dos, leur tensions ou leur manque de coordination.  Ces problèmes sont perçus comme structurels et donc immuables
"j'ai toujours marché comme un canard, mon père aussi d'ailleurs, je pense que ce doit être génétique".  C'est là que la technique Alexander peut amener un changement durable car le corps est plastique et auto adaptant.  Ces modification non seulement soulagent les personnes mais les revalorisent.

Nous effectuons des mouvements de façon non consciente.  Sans s'en rendre compte nous mettons ainsi notre organisme plus sous pression que strictement nécessaire ex
nous tirons à nous une tasse de café, nous nous enfonçons dans un fauteuil,.. pour bondir en nous en extrayant, même notre position debout est une tension.  Nous mettons tous nos problèmes musculaire sur le dos de labeurs mais ce sont plus les modes opératoires que nous choisissons qui sont en cause.
La technique Alexander permet justement de diagnostiquer ce qui occasionne des crampes dans les doigts après un travail à l'ordinateur, des douleurs de dos, de nuque, une respiration courte lors d'efforts ou d'autres limitations.
Tous les mouvements sont impliqués et analysés ce qui permet de déceler ce qui particulier à votre manière de mouvoir votre corps et de détecter les mouvements qui sont entravés.  Ceci se passe sous guidance tant verbale  que physique.
L'idée maîtresse de la technique Alexander est l'équilibre cervico-occipital.  Si la tête (la partie de notre corps la plus lourde) peut jouer un rôle de balancier les tensions sont relâchées sur les vertebres cervicales et par voie de conséquence sur l'ensemble de la colonne.  Tout le système neuromusculaire est construit sur une équilibration des tonus tenant compte de la force de gravité.  Les mécanismes sont tous interdépendant et permettent par le jeux des forces nos diverses stations verticales et non un écroulement sous l'effet de notre poids.  Par contre le système nerveux permet lui de contrôler les tonus et il est donc possible d'apprendre des successions de mouvements qui n'induisent pas de tensions superflues.
Généralement les enfants sont les maîtres dans les attitudes fluides. Ce n'est qu'en grandissant que ces attitudes "royales" se perdent mais la technique Alexander permet de retrouver cet équilibre, cette grâce dans le mouvement, ce qui en fait n'est que l'usage correct du corps, ce que l'enfant que chacun a été maîtrisait.
 

Bodysense : Revolutionize Your Riding With the Alexander Technique by Sally Tottle