1- unité et globalité du corps 
2- interdépendance du couple 
fonction / structure 
3- autodéfense du corps 

l'ostéopathe va donc observer le cheval dans son entièreté, visant à chercher les "lésions". celles-ci dans son langage correspondent à des pertes de mobilité des diminnutions de mouvement. La diminution de mobilité entraîne une diminution de l'apport circulatoire et donc progressivement une diminution de la circulation d'énergie, la dégéneresence du tissu, de la structure, donc une faiblesse de la fonction. 

Le travail de l'ostéopathe consiste à palper le cheval à la recherche de signes de douleur, de variations de température, de contractures musculaires ou au contraire de faiblesses, d'adhérences ou d'indurations des tissus, d'irrégularité des courbures vertébrales. Ensuite, il inspectera le cheval en mouvement à la recherche des "points cadenas" cid des zones en lésion empêchant le mouvement régulier et harmonieux. 
En effet, afin de s'adapter, de retrouver un équilibre, le cheval va, au fil du temps, adopter des attitudes, des mécanismes de compensation provoquant des lésions en chaîne. Le but de l'ostéopathe est de traiter la lésion majeure, le ou les "points cadenas" afin de briser cette chaîne. 
Une fois cette chaîne brisée, le cheval récupérera toute sa liberté de mouvement, rendant à nouveau possible la circulation amenant de fait la guérison du corps. 

Différentes techniques sont utilisées actuellement. Tout d'abord, les techniques structurelles, plus connues sous le nom de "manipulations" qui consistent à libérer les blocages articulaires ou ligamentaires que ce soit au niveau de la colonne vertébrale ou des membres. A noter l'importance de la colonne vertébrale, support du système nerveux, contrôle de la circulation sanguine, du système hormonal et du système nerveux sympathique et para sympathique. Ce qui explique que lorsqu'on manipule une vertèbre, non seulement on libère un bloc articulaire à ce niveau, mais en plus on provoque un arc réflexe qui stimule tous les trajets nerveux concernés par la lésion, influençant les organes dépendant de l'innervation de celle-ci. Le cheval est, en effet, un animal spécialement sensible aux manipulations, vu l'organisation de son système nerveux, ce qui explique l'effet durable du tràitement. 

L'ostéopathie structurelle est donc indiquée tant dans les infections de l'appareil locomoteur que dans les troubles viscéraux puisque l'arc réflexe existe dans les 2 sens (colonne- viscère) .

D'autres techniques plus classiques telles les mobilisations, le massage, ...existent. Mais également des techniques d'acupressure: en effet, certains points peuvent être stimulés manuellement. 

Quand doit-on faire intervenir l'ostéopathe? Quand le cheval boîte, quand il a plus de difficultés sur une main que sur l'autre, après une chute, quand soudain son humeur ou son comportement varie (il se cabre ou au contraire rue lorsqu'on le sangle ou lorsqu'on se met en selle,...) Oui, ces raisons-là sont importantes mais on peut également faire appel à l'ostéopathe de manière préventive car son rôle est de déceler les "points cadenas" avant qu'ils n'entraînent des compensations, des lésions en chaîne (douleurs, crampes,...). 

Le travail de l'ostéopathe, axé sur la mobilité de l'appareil locomoteur, ne remplace donc en rien celui du vétérinaire. Il s'agit plutôt d'un complément de ce dernier. 

Nathalie DEBROSSE Ostéopathe équin

1- emheid en globaliteit van het lichaam 
2- onderlinge afhankelijkheid van het koppel functie/structuur 
3- zelfverdediging van het lichaam 

De osteopathie zal dus het paard in zijn geheel observeren, met als doel de 'letsels " op te sporen. Deze stemmen, in de osteopathische taal overeen met verlies van mobiliteit,  met vermindering van de beweging. 
De vermindering van de mobiliteit brengt een zekere vermindering met zich mee van de inbreng van de bloedsomloop  en dus geleidelijk aan een vermindering van de energie-omloop, een ontaarding van het weefsel van de structuur, dus een verzwakking van de functie. 

Het werk van de osteopaat bestaat erin het paard te betasten op zoek naar seinen van pijn, temperatuursvariaties) spierspanningen of in tegendeel zwakheden, verharding van de weefsels, onregelmatigheden van de lijnen van de wervelkolom. Daarna zal hij het paard in beweging onderzoeken om 'slotpunten " proberen te vinden, d.w.z. zones met een letsel die een regelmatige en harmonieuze beweging h i nderen. H et is i m mers zo dat het paard, om zich aan te passen, om het evenwicht terug te vinden, geleidelijk aan houdingen, compensatie-mechanismen zal aannemen die kettingletsels veroorzaken. Het doel van de osteopathie is het belangrijkste letsel te verzorgen, het of de 'slotpunten', teneinde deze ketting te breken, Eens dit gebeurd is zal het paard zijn volledige bewegingsvrijheid terugvinden die de omloop die in feite het herstel van het lichaam meebrengt, terug mogelijk maakt. 

Momenteel worden er verschillende technieken toegepast, In de eerste plaats de structurele technieken beter bekend onder de naam 'manupulaties" die erin bestaan de articulaire of ligamentaire blokkeringen vrij te maken hetzij op het niveau van de wervelkolom of van de ledematen.  De belangrijkheid van de wervelkolom dient genoteerd te worden : zij ondersteunt het  zenuwstelsel, controleert de bloedsomloop, het hormonaal stelsel en het sympathiek of para sympathiek zenuwstelsel. Wat uitlegt dat als men een wervel manipuleert, met niet alleen een gewrichtsblokkering op dit niveau vrijmaakt, maar bovendien een reflexboog veroorzaakt die alle zenuwtrajecten gebonden aan het letsel stimuleert alsook de organen beïnvloedt die afhankelijk zijn van de innervatie hiervan. Het paard is inderdaad een dier dat zeer gevoelig is voor manipulaties gezien de organisatie van zijn zenuwstelsel wat ook de lange duur van de behandeling verklaart. 

De structurele osteopathie is dus aangeraden zowel voor de aandoeningen van het bewegingsapparaat als voor de viscerale stoornissen aangezien de reflexboog in de twee richtingen bestaat (wervelkolom-ingewand). Andere meer klassieke technieken zoals mobilisaties, massage, ...bestaan. Maar ook technieken van acupressuur : sommige punten kunnen inderdaad manueel gestimuleerd worden. 

Wanneer dient de osteopaat in te grijpen? Als het paard kreupel is, als het meer moeilijkheden ondervindt op één van de twee handen, na een val, als plots zijn humeur of zijn gedrag verandert (hij steigert of in tegenovergesteld geval trapt wanneer de singel aangetrokken wordt of de  ruiter opstijgt,...) Deze redenen zijn zeker belangrijk maar men kan ook een beroep doen op de osteopaat op voorhand want zijn rol is de 'slotpunten " op te sporen vooraleer ze compensaties, kettingletsels (pijn, krampen, ...) met zich meebrengen. 

Het werk van de osteopaat, gebaseerd op de mobiliteit van het  bewegingsapparaat, vervangt in geen geval het werk van de dierenarts. 
Het betreft eerder een aanvulling ervan. 

Nathalie DEBROSSE Osteopaat voor paarden